Een loket, is een opening in een wand tussen twee ruimtes, waardoor bijvoorbeeld kaartjes worden verkocht of informatie wordt gegeven. Maar datzelfde loket kan ook leiden tot absurde situaties in hoe mensen met elkaar omgaan. Tijdens mijn observatie van een specifiek loket in het Tikkiebad viel het me op dat de functionele elementen zoals het veiligheidsscherm, de microfoon en het doorgeefluik, eigenlijk zorgen voor een onbedoeld onpersoonlijke en ongemakkelijke ervaring.
John M. Culkin zei ooit: “We shape our tools and thereafter our tools shape us”. Dat geldt hier echt. De vorm van het loket beïnvloedt direct hoe mensen met elkaar communiceren. Dat merkte ik tijdens een gesprek met de lokettist. Door de slechte geluidskwaliteit van de microfoon ontstonden er misverstanden en ongemakkelijke momenten. Dat bracht me aan het denken: hebben al die praktische toevoegingen, zoals het scherm en de microfoon, eigenlijk wel zin in een zwembadloket? Misschien zou een minder strakke, meer menselijke aanpak beter passen.
Om de vorm en werking van het loket beter te begrijpen, ben ik onderdelen van het loket gaan vergoten of verkleinen. Wat leidde tot bijvoorbeeld een loketluik van slechts 4 cm breed zodat je alleen de mond of een oog van de lokettist ziet, een overdreven grote schreeuwende rode toeter voor communicatie, en een extreem lang doorgeefluik. Door het ontwerp op die manier uit te rekken of in te perken, werd de absurditeit zichtbaar. Het laat zien hoe zulke functionele objecten niet alleen praktische dingen regelen, maar ook hoe mensen met elkaar omgaan en zich voelen in zo’n situatie beïnvloeden.
Het loket 1
Het loket 2
